BRUSSELSE MATEN

Malief is nog eens ,,op stap'' geweest en dan heeft ze wat te vertellen. Of haar hartje te luchten, de lezertjes mogen kiezen...
Zaterdagavond ,, konseir'' in de Mechelse stadsschouwburg. Met Iedereen, (met hoofdletter, dus niet iedereen) en voor die avond arm-in-arm want het was killig en vooral aardedonker en verlaten in de binnenstad. Tot zover alles prima.
Op het programma twee bekende Brusselse ketten (die u allicht kent als Patrick Riguelle en Jan Hautekiet) met de wervende slogan ,,Paris l'amour''. Dat wil een mens toch niet missen?
Zoals het een averrechtse Malief past zal ik beginnen met wat mij effenaf tegenstak.
-,,Tgoaut auver Paraus'' zei Riguelle in een bui om het fraaie dialect van zijn publiek te evenaren. (Nee hé, zo niet beginnen hé'' siste Malief). Wat bezielt die zangers van ,,boaten 't stad'' om dit ,,achterlijke volkje'' in hun moers taal aan te spreken??? Enkele weken geleden deden  de gasten van Soulsister dat ook met daar bovenop nog wat gezever over de lokale voetbalploegen. Maar soit.
Het repertoire was verrassend, met Franse chansons waar de helft van het publiek waarschijnlijk nooit van had gehoord.
Ha ja, behalve ,,La Mer'' van Charles Trenet en dan kregen we aanwijzingen om met de armen te zwaaien...
Of zoals de clevere dame op de eerste rij, toen ze hoorde dat er een lied kwam van de 94-jarige Aznavour, luidop vroeg ,,leift daane nog?'' als repliek kreeg: jaja die leift nog''. Jammer dat Riguelle daarna absoluut  wou tonen dat hij nog meer adem heeft dan de ouwe Charles. Voor Jacques Brel had hij drie jaar geleden meer respect.
Maar nu kunnen we aan de wierook beginnen. Mij stoorde het absoluut niet dat Arletty, Regine en enkele andere nu illustere onbekenden uitgebreid aan bod kwamen. Of Barbara met de bloedmooie ,,Quand reviendras tu?'' De meneer aan de linkerkant hield zelfs op met hoesten...
Ha, en een pluim voor Jan Hautekiet die een schitterende versie bracht van ,, Le corbeau et le renard'' zoals alleen een volbloed Brusselaar dat kan brengen. Had niets te maken met Paris l'Amour maar die gasten vergeten hun roots niet en zelf verdwaalden wij prompt in 't Lieg Plafon van omroep Brabant...
Iedereen _de vriendin dus_ vroeg zich af of het pakweg tienjarig meisje naast haar wel alles zou verstaan hebben. Hoop van niet. Want wat Jacques Dutronc precies bedoelde met de tekst :j'ai un joujou extra qui fait crac au cu, les filles en tombent à genoux???
En nu denk ik aan soeur Mon petit Chou die mijn fautes d'orthographe met GROEN gaat onderlijnen. Zeer oud trauma hoor..
Nog een toemaatje over Hautekiet. Het was zeker dertig jaar geleden dat ik iets  schreef over hem in de krant, naar aanleiding van de nieuwe Radio Donna. Daar was hij toen boos over, ik kreeg zelfs een brief van hem ,,omdat ik alleen over het stof op zijn schoenen had geschreven''. Iemand die de stijl van Malief, voorbestemd voor onbenullige gebeurtenissen, dus niet kende. Later werd ik ,,op de radio'' ook nog eens tot Ridder van Radio Donna geslagen, een straf voor vervelende mensen. Toen heb ik tranen gelachen...