Er is iets mis met onze heerlijke Nederlandse taal: we begrijpen elkaar niet. Want zeg nu zelf: een columniste vertelde gisteren in mijn lijfblad dat het gezegde ,,Ik mag niet klagen'' wil zeggen dat er iets of iemand is die dat verbiedt???Terwijl dat in mijn oud Brabants/Brussels nest gewoon wil zeggen: ,,ik heb zoveel goeds dat er geen reden is tot klagen''. Een variant dus op ,,ik zal maar niet opscheppen want dat doet een beleefd mens niet.''
Maar nee, mijn ergernis is nog niet opgedroogd want vandaag doet haar mannelijke evenknie zijn duit in het zakje.(hm, hoop dat het in alle landsstreken hetzelfde wil zeggen: een schepje bovenop dus)
En dus leer ik dat er veel variaties zijn op klagen: van memmen en kreften en wurtelen en ruttele en neuten en dank zij mijn Gentse familietak snap ik het wel, maar, brave gast, wat denk je van ZAGEN? Simpele, Brusselse kost. Maar nu ben ik aan het ZIEVEREN. Zonder slabbetje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten