Dit is geen kappersverhaal en nog minder een aria: Figaro leeft nog! Voor wie in juli 2015 het Poespoespoesverhaal niet las: toen verdween de gelijknamige gestroomlijnde zwarte kater van de overburen uit hun en mijn leven. En deze week hebben zijn adoptieouders zich aangemeld.
Een verhaal zoals je ze misschien in sprookjes kan verwachten maar dit is dus écht.
In juli 2015 verdween Figaro. Er verschenen posters en zelf belde Malief op een zondag alle huizen in de straat af met de vraag of ze misschien een jonge zwarte kat met wit neusstreepje hadden gezien. Nee dus. Behalve de vroeger beschreven sessies boven op de daken van de garages achter mijn tuin en de lokhapjes in lege garages werd na de zomer de zoekactie gestaakt.
Een jaar later maakte Malief bij de overbuur kennis met zijn opvolger, een redelijk schichtige maar prachtige kater die de kleine Minoes domineerde als het om haar etensbakje ging. Mannen hé.
''Onze Figaro,, zei zijn vrouwtje nog weleens en hoopte dat hij geen akelig einde had gekend.
En toen kwam deze week, donderdagavond om 23u30 nieuws van Figaro. Zijn ex-bazinnetje heeft het mij vrijdag verteld. Aan de voordeur een jong koppel, recht van de dierenarts, in de auto een nog half slapende Figaro. De kater was op ontdekkingstocht in een poeder (heu waspoeder ?, heb niet goed opgelet) gesukkeld en dat werd door de dierenarts verwijderd. Een dierenarts die de chip controleerde en zei dat het Figaro was, van de mensen in de Lowizzestraat!
Op dat ogenblik was Figaro al twee jaar ingetrokken bij een gezin waar al drie katten rondliepen en ook al vaker bij andere dierenartsen geweest. Die de chip nooit hadden bekeken.
Zeggen dat Figaro nu al die tijd al in de straat van de Kadokes woont! Heb volgende week weer iets te vertellen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten